می نویسم برای شهیدی که هرگز بچه ی خود را ندید .

می نویسم برای بچه ای که هرگز پدر خود را ندید .

می نویسم برای مادری که فرزندش را بدون پدر ،  بزرگ کرد .

می نویسم برای مادری که برای آخرین بار فرزند شهیدش را در آغوش گرفت .

می نویسم برای آدمی که پاک بوده و رفته .

می نویسم برای خودم ، می نویسم چون تنها هستم ، می نویسم برای درد دل با خــدا .

می نویسم که همه بدونن من برای که می نویسم .

می نویسم برای درد های شبانه ی یک مــــــــــــــــرد .

می نویسم برای عموی شهید دوستم .

می نویسم برای آدمی که به خودش بیاد .

می نویسم تا دیگه نگیم یادیاران سفر کرده بخیر می نویسم  برای زندگی با یاران .

می نویسم برای یک صبح غم انگیزی که بابایی از پیش بچه هاش بار سفر بست .

بیاید بنویسیم برای همه ی بچه های شهید ، برای همه ی بچه ی جانبازان و اسرا .

و خدا وقتی ما را افرید گفت : وتبارک الله و احسن الخالقین ، چون ما بهترین آفریه ی خدا بودیم .

بیاید برای خدایی بنویسیم که ما رو اشرف مخلوقات آفرید ، مـــــــــــــــــــــــــــا همه خوبیم چون اشرف مخلوقات هستیم و این شیطانه که بعضی از ما رو بد می کنه ، انسان های بدی به وجود میان مثل اوباما ، مثل زریبافان ، مثل بنی صدر ، مثل هیتلر و صدام و کســــــــــــای دیگه .

بیاین نیمه ی پر هر چیزی رو ببینیم .

نوشته ي محمد پيرهادي

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: